Dua puluh lima belas

Tahun baru azam pun lagi baru. Aku pengen untuk menjadi yang lebih baik, yang lebih bagus. Aku udah gak tahan lagi dengan segala selingkuh yang butuh air mata untuk buat aku kembali gembira.

Aku juga udah gak mahu jaga hati manusia yang gak pernah menjaga hati aku. Hati aku ini harus didahuluin bukannya mereka. Kerna segala lorong, corong & lohong, aku nempuh seorang diri. Tiada siapa menemani.

Sakitnya hati yang terluka, gak siapa tahu. Gak siapa kisah. Gak siapa endah.

Subuh lagi jelma, aku lagi rindu. Rindu akan bahagia.